Reviews

Dit was echt een geweldige ervaring.

Het voelde echt ECHT. Geen poespas maar mega leuk en leerzaam.

Highly recommend!

Dat truffels bijzonder en lekker zijn wisten we al, maar waar ze groeien nog niet. Totdat we tijdens ons bezoek aan vrienden in Italië, de kans kregen mee te gaan op truffeljacht. Met twee gediplomeerd en ervaren truffelzoekers gingen we in de vroege ochtend op pad met de hond. Al snuffelend over de bosgrond geeft de hond aan waar hij truffels ruikt en krijgt daarvoor een beloning. Een prachtig samenspel tussen baas en hond. Het was een fantastische belevenis voor ons en vanaf nu is een truffel nog lekkerder!

In le Marche opent het truffelseizoen op 1 juni. Vanaf dan mogen er truffels gezocht en uitgegraven worden.

We hebben via Stefan (Kragten) en Jacqeline (Sajet- mijn oud collega) een afspraak met Giorgio. Giorgo én Stefan zijn officieel (dus gediplomeerd) ”Tartufaio”.

Om 7.30u staan we klaar bij Caffe del Ponte in Abbadia di Naro. Eerst koffie en, volgens het gebruik, een klein drankje en dan rijden we naar het zoekgebied van vandaag. Het gebied is eigendom van Giorgio en hij bewerkt het samen met zijn broer om de meest gunstige omstandigheden te creëren voor de zwarte zomer- en later de witte wintertruffel. Giorgio en Stefan zoeken beiden met honden, niet met varkens zoals men soms hoort.

Vandaag is Lila mee en onze hond Quinty. Lila is, net als de andere honden van Giorgio, vanaf pup opgeleid om te speuren naar truffel.

Ze is laaiend enthousiast en als ze er één

vindt moet je snel zijn, want anders heeft ze ‘m al uit de grond gekrabbeld en opgegeten. En dát is absoluut niet de bedoeling.

Wat je verder nodig hebt… heel veel kennis – van het terrein, de bomen en struiken die de ontwikkeling versterken, de bodemgesteldheid, zichtbaar weinig of geen onkruid, een goede hond, veel geduld, goede benen (soms wordt er veel geklommen) – en je moet er plezier in hebben.

Het is een kunst apart, dat is ons wel duidelijk. Als wij hadden moeten zoeken hadden we, zelfs na uitleg, vast met niets thuisgekomen. De hond geeft nl alleen de ”rijpe” truffels aan. De rest, ook al zie je ze net boven de grond piepen, laat je liggen. Die zijn voor een andere keer.

Quinty had nauwelijks aandacht voor het truffelgebeuren. Haar neus was meer gespitst op alle andere lekkere sporen, zoals hazen en wilde varkens.

Van die laatste zagen we de footprints nog in de grond en soms wat graafsporen. Zij zijn ook gek op truffels en andere knollen.

Na deze excursie, even naar Giorgio om de ”buit” te wegen, nog wat te leren over wichelroede lopen, en dan zit onze excursie erop, maar WIJ hebben nog een lekkere lunch in het verschiet.

De gevonden truffels worden direct door Stefan verwerkt en dat is natuurlijk smullen.

Geheel voldaan rijden we pas laat in de middag richting ons agriturismo in Urbania.

(Wel met het adres op zak waar we kwaliteitstruffel kunnen kopen om thuis verder na te genieten 😊)